%0 Journal Article %T اثربخشی امیددرمانی بر خودمراقبتی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو شهر سیرجان %J سلامت جامعه %I دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان %Z 2345-6248 %A کریمی, سیما %A دلاور, علی %A قائمی, فاطمه %A درتاج, فریبرز %D 2019 %\ 06/22/2019 %V 13 %N 2 %P 33-44 %! اثربخشی امیددرمانی بر خودمراقبتی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو شهر سیرجان %K امیددرمانی %K خودمراقبتی %K دیابت %R 10.22123/chj.2019.192445.1318 %X  مقدمه: خودمراقبتی هسته اصلی مراقبت از بیماری‌های مزمن است. به نظر می‌رسد به‌کارگیری روش‌هایی در جهت ارتقای خودمراقبتی در بیماران مبتلابه دیابت، از استراتژی‌های ارتقای سلامت در آن‌ها باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی امیددرمانی بر خودمراقبتی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو است. مواد و روش‌ها:پژوهش نیمه‌تجربی حاضر بر اساس طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با 40 بیمار مبتلا به دیابت مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهر سیرجان در سال 98-1397 انجام شد. نمونه‌گیری هدفمند بود و نمونه‌ها به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. بیماران گروه مداخله، امیددرمانی بر اساس نظریه امید اشنایدر، هرث و راستون و مبتنی بر گزیده‌ای از اشعار مولانا با محوریت مباحث امید و مثبت‌نگری دریافت کردند. داده‌هایی که با استفاده از پرسشنامه خودمراقبتی Summary of Diabetes Self-Care Activities ، قبل، بلافاصله و سه ماه بعد از مداخله جمع‌آوری‌شده بودند، با روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر  تحلیل شدند. یافته‌ها:نتایج نشان داد که پس از امیددرمانی، خودمراقبتی در گروه‌ها تفاوت معنی‌داری داشت به‌عبارت‌دیگر، امیددرمانی باعث افزایش معنی‌دار خودمراقبتی (001/0>p، 735/24=F) در بیماران مبتلابه دیابت نوع دو در گروه مداخله شده بود. نتیجه‌گیری:در مطالعه حاضر، امیددرمانی موجب افزایش خودمراقبتی گردید، لذا در نظر گرفتن مداخلات امیددرمانی در برنامه‌ریزی‌های بهبود خودمراقبتی بیماران مبتلا به دیابت ضروری به نظر می‌رسد. %U https://chj.rums.ac.ir/article_95477_e8e11ee51f6693ac82963263b73112d2.pdf