مقدمه: پیری با تغییرات فیزیولوژیکی تدریجی در سیستمهای بدن مانند کاهش قدرت عضلات و دامنه حرکتی، افزایش زمان واکنش و تغییرات در سیستمهای تعادل و حسی همراه است. فعالیت بدنی از جمله روشهایی است که برای پیشگیری، به تأخیر انداختن و یا درمان مشکلات ناشی از فرآیند پیری به کار میرود. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین تأثیر تمرینات وستیبولار بر عملکرد تعادلی سالمندان غیرفعال بود. مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و همراه با گروه کنترل بود که در آن 40 داوطلب مرد غیرفعال با سن بالاتر از 60 سال شهر کرج در سال 1398، بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت دوازده جلسه (هفتهای سه جلسه 45 دقیقهای) در تمرینات وستیبولار شرکت کردند. برای اندازهگیری عملکرد تعادلی از آزمون تعادل پویا استفاده شد. تحلیل دادهها توسط آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه انجام شد. یافتهها: نتایج تفاوت معنیداری در میانگین عملکرد تعادلی دو گروه نشان داد (002/0>p). نمره عملکرد تعادلی در گروه تجربی و کنترل به ترتیب 23/0±45/19 و 15/0±55/20 بود که حاکی از بهبود عملکرد تعادلی در گروه تجربی بود. نتیجهگیری: با توجه به اثر تمرینات وستیبولار بر بهبود عملکرد تعادلی سالمندان پیشنهاد میشود برنامهریزی این نوع از تمرینات برای جامعه سالمندان ضروری شود. با اجرای تمرینات وستیبولار مناسب میتوان از ضعف تعادلی و ریسک سقوط در این افراد جلوگیری کرد.