دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
تأثیر بازیهای ویدیویی در محیط واقعیت مجازی بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی
1
10
FA
یزدان
موحدی
0000-0002-5015-2585
استادیار، گروه چندرسانهای، دانشکده چند رسانهای، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران.
yazdan.movahedi@gmail.com
سجاد
پاکزاد
0000-0003-4914-7620
استادیار، گروه طراحی، دانشکده طراحی اسلامی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران.
s.pakzad@tabriziau.ac.ir
10.22123/chj.2020.216037.1423
<strong>مقدمه:</strong> واقعیت مجازی تلاش برای برداشتن مرزهای بین فضای واقعی و فضای مجازی میباشد. یک محیط کامپیوتری که از سناریوهای دنیای واقعی تقلید میکند و البته یک پلت فرم سرگرمکننده که میتواند برای کودکان مبتلا به فلج مغزی جذاب باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر بازیهای ویدیویی در محیط واقعیت مجازی بر عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی بود.
<strong>مواد و روشها:</strong> روش این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیشآزمون -پسآزمون با گروه کنترل بود. تعداد 30 بیمار مبتلا به فلج مغزی در سال 1398 در شهرستان تبریز انتخاب و در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروهها با استفاده از آزمون تبحر حرکتی بروینینکس-اوزرتسکی ارزیابی شدند (پیشآزمون). گروه آزمایش به مدت 20 جلسه 45 دقیقهای، با استفاده از بازیهای ویدیویی در محیط واقعیت مجازی آموزشهای مرتبط را دریافت کردند. برای گروه کنترل مداخلهای صورت نگرفت. در پایان، آزمون فوق مجدد اجرا شد (پسآزمون). دادهها با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (روش تحلیل کواریانس چند متغیره) تجزیه و تحلیل شد.
<strong>یافتهها:</strong> تحلیل دادهها نشان داد که بازیهای ویدیویی در محیط واقعیت مجازی بر همه مؤلفههای عملکرد حرکتی کودکان مبتلا به فلج مغزی تأثیر معنیداری دارد (0001/0p<).
<strong>نتیجهگیری:</strong> میتوان نتیجه گرفت که بازیهای ویدیویی واقعیت مجازی را میتوان به عنوان یک روش مکمل درمانی در کنار سایر درمانهای مرسوم، در مورد کودکان مبتلا به فلج مغزی، استفاده نمود و این نتیجه تلویحات درمانی برای خانوادههای این کودکان، متخصصین مغز و اعصاب و فیزیوتراپها دارد.
واقعیت مجازی,تبحر حرکتی,فلج مغزی
https://chj.rums.ac.ir/article_108355.html
https://chj.rums.ac.ir/article_108355_02f17fab1d91d14825ef0f8760f52937.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجفآباد
11
20
FA
زین العابدین
شاه محمدی
0000-0002-1024-5111
کارشناس ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینیشهر، اصفهان، ایران.
shmohamadi112@gmail.com
یوسف
گرجی
0000000344566332
استادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینیشهر، اصفهان، ایران .
gorji@iaukhsh.ac.ir
10.22123/chj.2020.183513.1282
<strong>مقدمه:</strong> ﺧﺸــﻢ و پرخاشگری در ﻫﻤﻪ فرهنگها دﯾﺪه میشود و از شایعترین ﻣﺸﮑﻼت رﻓﺘﺎری ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻧﺎراﺣﺘﯽ و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮان ﺷﺪه و ﺑﻬﺪاﺷـﺖ رواﻧـﯽ ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﻣﺨﺘﻞ میکنند. این پژوهش با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول نوجوانان پسر پرخاشگر شهر نجفآباد در سال 1396 انجام شد.
<strong>مواد و روشها:</strong> روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل و آزمون بود. آزمودنیها شامل 30 نفر از دانشآموزان پسر دبیرستانی شهر نجفآباد بودند که نمره بالایی در پرسشنامه پرخاشگری Spielbergerکسب کرده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند، ابتدا از هر دو گروه آزمون سطح کورتیزول به عمل آمد و سپس هشت جلسه (هفتهای دو جلسه به مدت چهار هفته) آموزش مهارت مدیریت خشم برای گروه آزمون برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزشی، بار دیگر هر دو گروه مورد آزمایش قرار گرفتند و پرسشنامه خشم اسپیلبرگر را تکمیل کردند. جهت تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد.
<strong>یافتهها:</strong> بین میانگین نمرههای پسآزمون گروه آزمون و کنترل تفاوت معنیداری و جود داشت و آموزش مدیریت خشم بر کاهش سطح پرخاشگری و کورتیزول گروه آزمون در سطح معنیداری 05/0>p مؤثر بود.
<strong>نتیجهگیری</strong>: میتوان آموزش مدیریت خشم را به عنوان ابزاری حمایتی و مؤثر جهت کاهش پرخاشگری به شمار آورد و از آن به ویژه برای نوجوانان پرخاشگر سود جست.
آموزش مدیریت خشم,سطح کورتیزول,پرخاشگری,نوجوانان
https://chj.rums.ac.ir/article_108356.html
https://chj.rums.ac.ir/article_108356_b58816c62d1081e2aab5478d3764ba3a.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
تأثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن بیماران مرد دچار استئوآرتریت زانو
21
31
FA
علی
جلالوند
0000-0002-2574-823X
استادیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، همدان، ایران.
jalalvand_ali@yahoo.com
مهرداد
عنبریان
0000-0002-1551-2573
استاد، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیتبدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران.
mehrdadanbarian36@gmail.com
بهزاد
همدانی
0000-0003-0436-2159
دانشجوی دکتری، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان ، ایران.
hamedanibehzad166@yahoo.com
10.22123/chj.2020.217140.1431
<strong>مقدمه:</strong> تأثیر گیت به عقب بر متغیرهای بیومکانیکی راه رفتن بیماران دچار استئوآرتریت زانو ناشناختهاند. هدف این مطالعه تعیین تأثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن بیماران دچار استئوآرتریت داخلی زانو است.<br /> <strong>مواد و روشها: </strong>این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیشآزمون-پس آزمون در دو گروه کنترل (سالم مرجع و بیمار شاهد) و یک گروه تجربی انجام شد. 21 مرد سالم و 42 مرد مبتلا به استئوآرتریت داخلی زانو با استفاده از نمونهگیری هدفمند و بر اساس شاخص کلگرن- لورنس انتخاب گردیدند. گروه تجربی شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. برای ارزیابی سهبعدی متغیرهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتناز سیستم تحلیل حرکتی Vicon سری T استفاده گردید. دادهها توسط آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یکراهه تجزیه و تحلیل شدند.<br /> <strong>یافتهها</strong><strong>:</strong> پیش از اعمال پروتکل تمرینی، گروههای بیمار (کنترل و تجربی) زمان گام طولانیتر (050/0=p و 045/0=p) و سرعت راه رفتن آهستهتری (013/0=p و 016/0=p) در مقایسه با افراد سالم داشتند. ولیکن بعد از پروتکل تمرینی، زمان گام برداری گروه تجربی در مقایسه با افراد سالم کاهش (376/0=p) و سرعت نیز افزایش (093/0=p) یافت. گروه کنترل بیمار همچنان از زمان گام طولانیتر (045/0= p) و سرعت راه رفتن آهستهتری (016/0= p) در مقایسه با افراد سالم برخوردار بودند.<br /> <strong>نتیجهگیری:</strong> پروتکل گیت به عقب بر روی زمان گام و سرعت بیماران مبتلا استئوآرتریت داخلی زانو اثر داشت. به نظر میرسد کاهش زمان گام برداری و افزایش سرعت توانسته باشد باعث تغییر الگوی گام برداری و احتمالاً کاهش بار وارده بر زانو در بیماران استئوآرتریت زانو شده باشد.
استئوآرتریت,زانو,تحلیل گیت,گیت به عقب,پارامترهای فضایی- زمانی
https://chj.rums.ac.ir/article_108372.html
https://chj.rums.ac.ir/article_108372_d2df75e47264caf9dc43c8212a19c796.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر کیفیت زندگی در زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی
32
40
FA
رقیه
ذوارحیم
0000-0002-3321-4967
دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
zolrahim.60@gmail.com
شهرام
واحدی
2294 -6573-0001-0000
استاد، گروه علوم تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
vahedi117@yahoo.com
نعیمه
محب
0000-0001-6036-4584
استادیار، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
10.22123/chj.2020.208130.1382
<strong>مقدمه:</strong> کیفیت زندگی کاهش یافته از عواملی است که میتواند منجر به خیانت زناشویی شود. رواندرمانی مثبتنگر رویکرد جدیدی است که امکان استفاده از آن در جمعیت بالینی و غیربالینی بررسی گردیده است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی رواندرمانی مثبتنگر بر کیفیت زندگی در زنان آسیبدیده از خیانت زناشویی انجام شد.<br /> <strong>مواد و روش</strong><strong></strong><strong>ها</strong><strong>:</strong> این پژوهش نیمه تجربی بود و جامعه آماری آن دربرگیرنده کلیه زنان آسیبدیده از خیانت شهر تبریز در سال 1398 بود که از سوی دادگستری استان به مراکز مشاوره بهزیستی جهت دریافت مشاوره ارجاع داده شده بودند .تعداد 30 نفر از آنها با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در گروههای آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. هر دو گروه فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی را به عنوان پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. هشت جلسه رواندرمانی مثبتنگر گروهی (هفتهای دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه آزمایش اعمال شد. گروه گواه مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تکمتغیره تحلیل شدند.<br /> <strong>یافته ها:</strong> بین رواندرمانی مثبتنگر و گروه گواه از نظر سلامت جسمی (001/0=p، 60/0=F<sup>2</sup>)، سلامت روانی (001/0=p، 79/0=F<sup>2</sup>)، روابط اجتماعی (001/0=p، 82/0=F<sup>2</sup>)، سلامت محیط (001/0=p، 80/0=F<sup>2</sup>) و کیفیت زندگی و سلامت عمومی (001/0=p، 71/0= F<sup>2</sup>) از مرحله پیشآزمون به پسآزمون تفاوت معنیداری وجود داشت. <br /> <strong>نتیجهگ یری: </strong>آموزش رواندرمانی مثبتنگر به عنوان یک روش مداخلهای موثر در ارتقای کیفیت زندگی زنان آسیبدیده از خیانت توصیه میشود.
روانشناسی مثبت,کیفیت زندگی,خیانت,زنان
https://chj.rums.ac.ir/article_108533.html
https://chj.rums.ac.ir/article_108533_c201cee223845afaae600bcfa1f56fe4.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
تعیین رابطهی سرمایه اجتماعی و رسانههای نوین ارتباط جمعی با تعارضات زناشویی در زنان شهر بوشهر در سال 1398
41
49
FA
زینت
فرامرزی
0000-0003-4119-9565
دانشجوی دکتری، گروه جامعهشناسی، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر،ایران.
z.faramarzi.44@gmail.com
غلامرضا
جعفری نیا
0000-0002-0407-0466
ااستادیار، گروه جامعهشناسی واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر ایران.
frasouli141@gmail.com
حبیب
پاسالارزاده
0000-0002-5549-6352
استادیار، گروه جامعهشناسی واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر ایران.
paasalar@yahoo.com
10.22123/chj.2020.209750.1387
<strong>مقدمه:</strong> نوع روابط زوجین و میزان استفاده از رسانههای جمعی در سلامت روانی و رضایت زناشویی مؤثر است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطهی سرمایه اجتماعی و رسانههای نوین ارتباط جمعی با تعارضات زناشویی در زنان شهر بوشهر بود.
<strong>مواد و روش ها: </strong>روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعهی آماری کلیه زنان متأهل شهر بوشهر در سال 1398 بودند که 384 نفر به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها پرسشنامههای سرمایهی اجتماعی، رسانههای ارتباط جمعی و تعارضات زناشویی بود. دادهها با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه رگرسیون چندمتغیره تحلیل شدند.
<strong>یافته ها: </strong>نتایج نشان داد بین تعارض زناشویی با سرمایه اجتماعی و رسانههای نوین ارتباط جمعی رابطه معنیداری وجود دارد (01/0>p).
<strong>نتیجه گیری:</strong> با توجه به رابطهی سرمایهی اجتماعی و رسانههای نوین ارتباط جمعی با تعارض زناشویی، جهت حفظ استحکام خانواده و افزایش بهزیستی زنان، لازم است تا مسئولین در حوزه خانواده در سیاستگذاریها و برنامهریزیها به این متغیر نیز توجه کافی داشته باشند.
سرمایه ی اجتماعی,رسانه های نوین ارتباط جمعی,تعارضات زناشویی,زنان,بوشهر
https://chj.rums.ac.ir/article_109503.html
https://chj.rums.ac.ir/article_109503_c0442bea2608d4e8cf5c4d7dd6916c10.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
نقش تکلیف شب در شکلگیری استرس دانشآموزان مقطع ابتدایی و والدین آنها در شهر رفسنجان: سال 1397
50
59
FA
پروین
آقا محمد حسنی
0000-0002-7625-9823
استادیار، گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران.
dr.hasani@rums.ac.ir
زهرا
زین الدینی میمند
0000-0002-7602-7707
استادیار، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران. (نویسنده مسئول)
zeinaddiny@gmail.com
محمدرضا
مختاری
0000-0003-0841-4091
دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی و علوم تربیتی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران.
mrmokhtaree@yahoo.com
سهیل
ارفعی
دانشجوی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران.
sohailarfaei@gmail.com
10.22123/chj.2020.215778.1422
<strong>مقدمه:</strong> تکلیف شب، علاوه بر اثرات مثبت بر یادگیری، به دلیل حجم زیاد، ناتوانی دانشآموز در انجام یا تداخل با فعالیتهای لذتبخش میتواند اثرات منفی بر هیجانات دانشآموزان داشته باشد. از طرفی، هیجانات فرزندان، تأثیر مستقیم بر احساسات، واکنشها و هیجانات والدین دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش تکلیف شب در شکلگیری استرس دانشآموزان مقطع ابتدایی و والدین آنها انجام شد.
<strong>مواد و روشها:</strong> در این مطالعه توصیفی، 263 دانشآموز از دو گروه از مدارس با تکلیف شب و بدون تکلیف شهر رفسنجان در سال 1397، به شیوه تصادفی وارد مطالعه شدند. پس از اخذ رضایت آگاهانه، دانشآموزان، پرسشنامه استاندارد استرس فرزند ناشی از تکلیف شب و والدین آنها، پرسشنامه استرس والد ناشی از تکلیف شب و مقیاس استرس درک شده را تکمیل نمودند. دادهها، با استفاده از آزمونهای نا پارامتری من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.
<strong>یافتهها:</strong> میزان استرس دانشآموزان با تکلیف شب به طور معنیداری بیشتر از میزان استرس دانشآموزان بدون تکلیف شب بود (039/0=p). همچنین، میزان استرس والدین گروه با تکلیف شب بیشتر از والدین گروه بدون تکلیف شب بود (001/0>p). اما، والدین گروه بدون تکلیف شب، درک از استرس بیشتری نسبت به گروه دیگر داشتند (001/0>p).
<strong>نتیجهگیری:</strong> به نظر میرسد تکلیف شب عاملی استرسزا برای دانشآموز و والدین آنهاست. از طرفی، والدین دانشآموزان بدون تکلیف شب نیز از نوعی استرس نهفته رنج میبرند که شاید به دلیل عدم آگاهی از میزان آموختههای فرزند خود باشد هرچند مطالعات بیشتر در این زمینه لازم است.
تکلیف شب,استرس,دانشآموز,والدین,رفسنجان
https://chj.rums.ac.ir/article_109991.html
https://chj.rums.ac.ir/article_109991_32f845d550c8bc65efccb68dbe9dee16.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
بررسی میزان پایبندی و تأثیر برنامه تمرینات ورزشی طراحی شده بر سلامتی جسمی و روانی مادران باردار
60
72
FA
اعظم
زرنشان
0000-0002-6037-2952
استادیار، گروه علوم ورزشی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
zarneshan@azaruniv.ac.ir
فاطمه
عبدی
کارشناس علوم ورزشی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
fatemeh.abdi995@gmail.com
10.22123/chj.2020.214436.1411
<strong>مقدمه:</strong> با توجه به نقش مهم تحرک در ایجاد سلامتی جسمی و روانی در دوران بارداری، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان پایبندی و تأثیر برنامه تمرینات ورزشی طراحیشده بر سلامتی جسمی و روانی مادران باردار انجام شده است.<br /> <strong>مواد و روشها:</strong> مطالعه نیمهتجربی حاضر با طرح پیشآزمون- پسآزمون بدون گروه کنترل میباشد که تفکیک گروههای پایبند و غیرپایبند در آن با طرح پس رویدادی (Ex post facto) انجام شده است. مطالعه بر روی150 مادر باردار شهرستان تبریز با نمونهگیری در دسترس در سال 98-1397 انجام شد. ابتدا، دادههای مربوط به سطح فعالیت بدنی و سلامتی جسمی-روانی آزمودنیها جمعآوری شد. تمرینات ورزشی طراحی شده بعد از آموزش یک جلسهای، در اختیار آزمودنیها قرارگرفت تا در خانه اجرا کنند. پس از هشت هفته، میزان پایبندی به تمرینات ارزیابی، و اثرات جسمی-روانی تمرینات در دو گروه مقایسه گردید. تعداد کل نمونهها در ارزیابیهای ثانویه 114 نفر بود. آزمونهای آنکوا و مـنویتنـییـو برای مقایسه متغیرها بین دو گروه استفاده شد.<br /> <strong>یافتهها:</strong> میزان پایبندی به برنامهتمرینی 15/3 جلسه در هفته بود. 34 مادر باردار (30%) پایبند به تمرینات ورزشی بودند و در مقایسه با گروه غیرپایبند کاهش معنیداری در ضربان قلب فعالیت (044/0=p) و افزایش معنیداری در قدرت پایینتنه (042/0=p) و سطح اشباع اکسیژنخون (005/0=p) نشان دادند. تفاوت معنیداری در سلامتی روانی بین دو گروه مشاهده نشد.<br /> <strong>نتیجهگیری</strong><strong>:</strong> علیرغم اینکه تمرینات ورزشی طراحی شده اثرات مفیدی در برخی عملکردهای جسمانی مادران باردار داشت ولی در بهبود سلامتی روانی آنها مؤثر نبود.
پایبندی,بارداری,فعالیت بدنی,سلامت عمومی
https://chj.rums.ac.ir/article_109993.html
https://chj.rums.ac.ir/article_109993_e97f1737b4503b43b229729afe3f57a1.pdf
دانشکده پرستاری مامایی و پیراپزشکی رفسنجان
سلامت جامعه
2345-6248
14
1
2020
03
20
مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت بر تکانشگری زنان در شرف طلاق
73
83
FA
مژده
سعیدی
0000000303979341
دانشجوی دکتری، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
m.saeidi2551@gmail.com
جواد
خلعتبری
0000000237786487
دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
javadkhalatbaripsy2@gmail.com
شهره
قربان شیرودی
0000000184731756
دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
shohreshiroudi@gmail.com
شهنام
ابوالقاسمی
0000000298834278
دانشیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
dr_shahnam_abolghasemi@yahoo.com
10.22123/chj.2020.187285.1296
<strong>مقدمه </strong>: تکا نشگری با اثرات و عواقب بالقوه آسیبرسان، طولانیمدت و مخاطرهآمیز همراه است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت برتکانشگری زنان در شرف طلاق انجام شد.<br /> <strong>مواد و روشها :</strong> پژوهش حاضر از نوع مداخلهای پیشآزمون_ پسآزمون با گروه کنترل وپیگیری سه ماهه در سال 1397 انجام گرفت. نمونهگیری به صورت تصادفی در دسترس وجامعه آماری کلیه زنان در شرف طلاق مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهرستان تنکابن بودند که 45 زن در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروههای مداخله طی 8 جلسه 90 دقیقهای تحت درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی نداشت. ابزار پژوهش مقیاس تکا نشگری Barratt (BIS-11 ) بود. دادهها توسط آنالیز واریانس یکطرفه با اندازهگیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند.<br /> <strong>یافتهها :</strong> میانگین و انحرا ف معیار نمره تکانشگری در پیش آزمون گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری از 03/5 ± 13/87 به 39/2 ± 00/64 در پس آزمون و 52/2 ±27/53 در پیگیری رسید (001/0p<). نمره تکانشگری در پیش آزمون درمان متمرکز بر شفقت از 71/4 ± 60/ 91 به 15/3± 27/56 در پس آزمون و 21/3 ± 73/40 در پیگیری رسید (001/0p<) و نمره گروه کنترل از 43/5 ± 20/89 به 60/3 ± 60/84 در پس آزمون و 72/3± 87/81 در پیگیری رسید (001/0p<).<br /> <strong>نتیجهگیری :</strong> درمان شناختی رفتاری و درمان متمرکز بر شفقت احتمالاً میتوانند موجب کاهش تکانشگری ناشی از طلاق شوند. از این رو به نظر میرسد نتیجه پژوهش، حمایتی تجربی برای هر دو درمان در جهت کاهش تکانشگری فراهم میآورد
درمان,شناختی رفتاری,متمرکز بر شفقت,تکا نشگری,زنان,طلاق
https://chj.rums.ac.ir/article_110641.html
https://chj.rums.ac.ir/article_110641_1df8b1196e76e46e481a95173aecbfc0.pdf