2024-03-29T00:28:11Z
https://chj.rums.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=18088
سلامت جامعه
1400
15
1
تأثیر تمرینات وستیبولار بر عملکرد تعادلی سالمندان غیرفعال
امیرحمزه
سبزی
سمانه
دامن پاک
امیر
دانا
مقدمه: پیری با تغییرات فیزیولوژیکی تدریجی در سیستمهای بدن مانند کاهش قدرت عضلات و دامنه حرکتی، افزایش زمان واکنش و تغییرات در سیستمهای تعادل و حسی همراه است. فعالیت بدنی از جمله روشهایی است که برای پیشگیری، به تأخیر انداختن و یا درمان مشکلات ناشی از فرآیند پیری به کار میرود. هدف از انجام تحقیق حاضر، تعیین تأثیر تمرینات وستیبولار بر عملکرد تعادلی سالمندان غیرفعال بود.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و همراه با گروه کنترل بود که در آن 40 داوطلب مرد غیرفعال با سن بالاتر از 60 سال شهر کرج در سال 1398، بهصورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت دوازده جلسه (هفتهای سه جلسه 45 دقیقهای) در تمرینات وستیبولار شرکت کردند. برای اندازهگیری عملکرد تعادلی از آزمون تعادل پویا استفاده شد. تحلیل دادهها توسط آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه انجام شد.
یافتهها: نتایج تفاوت معنیداری در میانگین عملکرد تعادلی دو گروه نشان داد (002/0>p). نمره عملکرد تعادلی در گروه تجربی و کنترل به ترتیب 23/0±45/19 و 15/0±55/20 بود که حاکی از بهبود عملکرد تعادلی در گروه تجربی بود.
نتیجهگیری: با توجه به اثر تمرینات وستیبولار بر بهبود عملکرد تعادلی سالمندان پیشنهاد میشود برنامهریزی این نوع از تمرینات برای جامعه سالمندان ضروری شود. با اجرای تمرینات وستیبولار مناسب میتوان از ضعف تعادلی و ریسک سقوط در این افراد جلوگیری کرد.
تمرینات وستیبولار
سالمند
تعادل
مداخله
سقوط
2021
03
21
1
9
https://chj.rums.ac.ir/article_131121_013da81fb4ced60e540b7cc8f9930989.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
بررسی رابطه فاکتورهای باروری با سرطان پستان در زنان 35 تا 70 ساله: نتایج فاز اول مطالعه کوهورت شاهدیه در استان یزد
مهدیه
ممیزی
حسین
فلاح زاده
محمد رضا
میرجلیلی
فاطمه
عزالدینی
مسعود
میرزایی
ویدا سادات
انوشه
مقدمه: شناسایی عوامل خطر سرطان پستان در بررسی وضعیت نظام مراقبتهای سرطان نقش مهمی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه فاکتورهای باروری با سرطان پستاندر زنان 35 تا 70 ساله شرکتکننده در مطالعه کوهورت شاهدیه یزد انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی است و به صورت مقطعی در سالهای 96-1394 انجام شد. تعداد 4820 زن 35 تا 70 ساله شامل 25 نفر (6/0 درصد) با سابقه ابتلا به سرطان پستان و 4795 نفر (4/99 درصد) بدون سابقه ابتلا به سرطان پستان مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه از دادههای جمعآوری شده در فاز اول مطالعه کوهورت شاهدیه در استان یزد استفاده شد. دادههای مورد استفاده در این مطالعه شامل اطلاعات دموگرافیک و تاریخچه باروری زنان بود. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری مجذور کای، t مستقل و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد شیردهی کمتر از 11 ماه 78/2 برابر، هورمون درمانی بعد از یائسگی 07/2 برابر، سن شروع منوپوز بعد از 46 سال 71/1 برابر، داشتن سابقه سقط 63/1 برابر ، مصرف قرصهای ضدبارداری 59/1 برابر، سن شروع قاعدگی کمتر از 13 سال 49/1 برابر و داشتن اضافه وزن و چاقی 45/1 برابر شانس ابتلا به سرطان پستان را افزایش میدهد.
نتیجهگیری: طبق نتایج به دست آمده شیردهی کمتر از 11 ماه ، هورمون درمانی بعد از یائسگی و سن شروع منوپوز بعد از 46 سال و مصرف قرصهای ضد بارداری از مهمترین عوامل خطر سرطان پستان بودند.
عوامل خطر
سرطان پستان
کوهورت شاهدیه
2021
03
21
10
18
https://chj.rums.ac.ir/article_131126_e7479f6459db3cc77c989ccf3e94e28a.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
مقایسهی اثربخشی زوجدرمانی شناختی-رفتاری و زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین
حسین
صالحی
علی
جهانگیری
ابوالفضل
بخشی پور
مقدمه: کاهش ارتباط بین زوجین و بروز دلزدگی، با اثرات و عواقب بالقوه آسیبرسان و مخاطرهآمیز برای زوجین و فرزندان همراه است. دو رویکرد زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و زوجدرمانی شناختی-رفتاری از جمله رویکردهای ارزشمندی هستند که توسط پژوهشهای فراوانی حمایت شدهاند. بنابراین، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی زوجدرمانی شناختی-رفتاری و زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش دلزدگی زناشویی زوجین انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمهآزمایشی با پیشآزمون، پسآزمون و گروه گواه با پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجین مراجعهکننده به مرکز مشاوره و رواندرمانی مهرسای شهر آشخانه طی سال 1398 بود که از بین آنها با روش در دسترس، تعداد 60 نفر انتخاب و در سه گروه مساوی گمارش شدند. مداخلات درمانی برای هر یک از دو رویکرد زوجدرمانی طی 12 جلسه (1 جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه) اعمال شد. اما گروه گواه مداخله درمانی دریافت نکردند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز استفاده شد. دادهها با روشهای آمار توصیفی و تحلیل واریانس با اندازهگیریهای مکرر تحلیل شد.
یافتهها: برحسب نتایج، دو رویکرد زوجدرمانی تغییرات معنیداری در کاهش دلزدگی زناشویی و ابعاد آن در مراحل پسآزمون و پیگیری دو ماهه ایجاد کردند (05/0>p)، و بین اثربخشی این دو روش درمانی تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0<p).
نتیجهگیری: در مجموع، یافتههای تحقیق حاضر حمایتی تجربی برای هر دو رویکرد درمانی در جهت کاهش دلزدگی زناشویی زوجین فراهم میکند و آگاهی درمانگران حوزه خانواده و زناشویی از این رویکردها میتواند کمککننده باشد.
زوج درمانی شناختی-رفتاری
زوجدرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد
دلزدگی زناشویی
زوجین
2021
03
21
19
29
https://chj.rums.ac.ir/article_131129_4657aee71a26631fd4cb7500d2010a2c.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
تأثیرمراقبه شکرگزاری بر استرس ادراک شده ناشی از علائم وازوموتور زنان یائسه شهر تنکابن سال1397
سیمین
عرب
احمد
برجعلی
علیرضا
کاکاوند
مقدمه: علائم وازوموتور یائسگی از مسائل عمده کاهش کیفیت زندگی زنان است. هدف مطالعه حاضر تعیین تأثیر مراقبه شکرگزاری بر استرس ادراک شده ناشی از علائم وازوموتو در زنان یائسه بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، نیمه تجربی و طرح آن پیشآزمون-پسآزمون با دوره پیگیری (یک ماه بعد) بود. جامعه آماری، زنان 55-45 سال شهر تنکابن بودند که یائسگی طبیعی و علائم وازوموتور (گرگرفتگی و عرق شبانه) داشته و در سال 1397 در مراکز بهداشتی-درمانی دارای پرونده بودند. مشارکتکنندگان به روش در دسترس از زنان حائز شرایط و پس از اخذ رضایت آگاهانه، انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در برنامه 8 هفته آموزش مراقبه شکرگزاری بر اساس دستورالعمل مراقبه گرینبرگ (2010) و برنامه شکرگزاری اسلامی" اصفهانیان و همکاران"(2016) وارد شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن (1983) بود. دادهها به روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر میانگین استرس ادراک شده تفاوت معنیداری دیده شد (05/0p <) که این اختلاف تا مرحله پیگیری پایدار بود (گروه مراقبه شکرگزاری46/3±47/21و گروه کنترل 46/7±47/34). نتیجه گیری: مراقبه شکرگزاری روشی متناسب با فرهنگ زنان ایرانی بوده و در کاهش استرس ادراک شده آنان در زمان یائسگی قابل استفاده است.
استرس ادراک شده
علائم وازوموتور
زنان یائسه
مراقبه شکرگزاری
2021
05
29
30
39
https://chj.rums.ac.ir/article_131135_476fbc18f7b01035f08b43672545f446.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
تأثیر آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر میزان اضطراب، افسردگی و تابآوری مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب
منیره
وکیلی
حمزه
احمدیان
نوشین
هادی زاده
مقدمه: بر اساس آمارهای سازمان بهداشت جهانی، بیماریهای قلبی عروقی عامل اصلی مرگومیر میباشند و با اصلاح سبک زندگی میتوان از شیوع بیماری قلبی کاست. هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر میزان اضطراب، افسردگی و تابآوری مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر بود. مواد و روشها: پژوهش از نوع کارآزمایی آموزشی با پیشآزمون، پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر قلب مراجعهکننده به درمانگاه قلب بیمارستان توحید شهر سنندج در سال 1398 تشکیل دادند. با روش نمونهگیری هدفمند، تعداد 30 نفر انتخاب و در گروههای آزمون (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند و مقیاس تابآوری کانر و دیویدسون و مقیاس افسردگی-اضطراب-فشار روانی لاویبوند و لاویبوند را تکمیل کردند. در گروه آزمون، آموزش مدیریت استرس در 10 جلسه (هفتهای 1 جلسه بهمدت 1 ساعت) اجرا گردید. گروه کنترل برنامه آموزشی را دریافت نکرد. پس از پایان آموزش از گروهها پسآزمون گرفته شد. دادهها با آزمونهای t (مستقل و زوجی) و تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. یافتهها: آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی و اضطراب گروه آزمون در مرحله پسآزمون اثربخش بود (05/0>p). بین میانگین نمره تابآوری آزمودنیهای دو گروه نیز در مرحله پسآزمون تفاوت معنیدار بود (05/0>p). نتیجهگیری: یافتهها نشان میدهد که آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری میتواند به عنوان یک شیوه انتخابی و مکمل درمان پزشکی در بیماران قلبی باشد. بنابراین، در نظر گرفتن این نوع درمان به عنوان بخشی از برنامه درمانی بیماران قلبی میتواند سودمند باشد.
مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری
اضطراب
افسردگی
تابآوری
بیمار عروق کرونر قلب
2021
03
21
40
49
https://chj.rums.ac.ir/article_131227_58fcfb32c8226503bcbe6c26a88cada2.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
مقایسه تأثیر تمرینات مقاومتی و آبدرمانی بر تعادل و زمان واکنش سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفیف
زهرا
نوروزی
محمد رحیم
امیری تپه بور
عین اله
سکینه پور
ملیحه
حدادنژاد
محمد
علیمرادی
مریم
میرزایی
مقدمه: افتادن یا سقوط در جمعیت سالمندان عواقب خطرناک، شیوع بالا، تأثیرات بلندمدت و هزینههای قابلتوجه دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تأثیر تمرینات مقاومتی و آبدرمانی بر تعادل و زمان واکنش سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفیف بود. مواد روشها: پژوهش حاضر، نیمهتجربی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. از بین زنان مبتلا به اختلال شناخت خفیف مراجعهکننده به مراکز درمانی شهر کرمانشاه در بهار 1398، 30 نفر بهصورت در دسترس انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند (هر گروه 10 نفر). گروههای تجربی، 8 هفته (3 جلسه 40 دقیقهای در هفته) تمرین انجام دادند. تعادل ایستا با چشمان باز و بسته از طریق آزمون شارپند رومبرگ و تعادل پویا توسط آزمون زمان برخاستن و رفتن قبل و بعد از دوره تمرین اندازهگیری شد. زمان واکنش ساده و انتخابی نیز اندازهگیری گردید. دادهها توسط آزمونهای تحلیل کوواریانس و تی زوجی تجزیهوتحلیل شدند. یافتهها: اختلاف نمرات پیشآزمون و پسآزمون برای متغیرهای تعادل ایستا با چشمان باز، تعادل پویا و زمان واکنش ساده معنیدار نبود. تفاوت این نمرات برای آزمونهای شارپند رومبرگ با چشمبسته + تعادل ایستا و ارزیابی زمان واکنش انتخابی معنیدار بود (05/0>p). در گروههای مداخله، نمرات پسآزمون و پیشآزمون (به جز تعادل پویا) اختلاف معنیداری داشت (05/0>p). تفاوت معنیداری از نظر اثربخشی روشهای درمانی وجود نداشت. نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی تمرینات مقاومتی و آبدرمانی، این روشها میتوانند بهعنوان درمانهای کارآمد توسط فیزویوتراپها، جهت بهبود تعادل و زمان واکنش انتخابی سالمندان مبتلا به اختلال شناخت خفیف استفاده شوند.
اختلال شناخت خفیف
تمرینات مقاومتی
تعادل
زمان واکنش ساده
زمان واکنش انتخابی
2021
03
21
50
60
https://chj.rums.ac.ir/article_131230_ac574a891390dd67add342e1b911b4fc.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود ناتوانسازی دانش آموزان دختر کمرو
فاطمه
کریمی آذر
رعنا
ساکن آذری
پرویز
عبدالتاجدینی
معصومه
آزموده
مقدمه: دانشآموزان کمرو ﺑﺮای ﺣﻔﻆ ﻳـﺎ ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺧﻮدارزﻳـﺎﺑﻲ در ﻣﻮاﺟﻬـﻪ ﺑـﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ در موقعیتهایی که ممکن است مورد ارزیابی واقع شوند، از راهبرد ﺧﻮد ناتوانسازی استفاده میکنند که این امر لزوم ارائه مداخلات روانشناختی به این دسته از افراد را ضروری مینماید. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مهارتهای مثبتاندیشی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود ناتوانسازی دانشآموزان دختر کمرو انجام شد. مواد و روشها: جامعه آماری این پژوهش نیمهآزمایشی دربرگیرنده کلیه دانشآموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 1399-1398 بود که تعداد 45 دانشآموز کمرو به وسیله نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروهها پرسشنامه خود ناتوانسازیJones و Rudwalt (1982) را به عنوان پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. آموزش مهارتهای مثبتاندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (هر کدام هشت جلسه، هفتهای دو جلسه) در گروههای آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تکمتغیره تحلیل شدند. یافتهها: هر دو آموزش مهارتهای مثبتاندیشی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خود ناتوانسازی تأثیر معنیداری داشتند (001/0p <)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به مهارتهای مثبتاندیشی بر کاهش خود ناتوانسازی تأثیر بیشتری داشت (001/0p <). نتیجهگیری: با توجه به برتری کارآیی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش خود ناتوانسازی دانشآموزان دختر کمرو استفاده از این روش درمانی توصیه میشود.
آموزش
مثبت اندیشی
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
خود ناتوانسازی
کمرویی
دانش آموزان دختر
2021
06
12
61
71
https://chj.rums.ac.ir/article_131658_785d8d760b1c61c87fd469ccf44dd151.pdf
سلامت جامعه
1400
15
1
مقایسه اثر شش هفته تمرینات منتخب حرکتی-رایانهای و تعادلی ضد سقوط بر حس وضعیت مفصل مچ پا و ترس از سقوط در مردان سالمند
هادی
میری
مینا
حقیقی
مهدی
حسین زاده
مریم
پیمانی
مقدمه: یکی از عوامل خطرساز برای سالمندان سقوط و عوارض آن میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو نوع برنامه تمرینات حرکتی ـرایانهای و تعادلی ضد سقوط بر حس وضعیت مفصل مچ پا و میزان ترس از سقوط مردان سالمند است. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش نیمهتجربی را مردان مقیم مرکز سالمندان کهریزک استان البرز در سال ۹۸ تشکیل دادند. 45 سالمند، 74-60 ساله به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه تمرینات حرکتی ـرایانهای، تمرینات تعادلی ضد سقوط و کنترل (15 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. گروههای تجربی 6 هفته (هفتهای 3 جلسه 70 دقیقهای) تمرینات را انجام دادند. گروه کنترل فعالیت متداول خود را داشتند. حس وضعیت مفصل مچ پا بهوسیله الکتروگونیامتر در زاویه 10 درجه دورسی فلکشن پا و 20 درجه پلانتار فلکشن، و ترس از سقوط به وسیله پرسشنامه خودکارآمدی ارزیابی شد. آزمونها در پیشآزمون و پس از ۶ هفته تمرین، در پسآزمون تکرار شدند. دادهها توسط آزمونهای t زوجی و آنالیز کوواریانس چندمتغیره تحلیل شدند. یافته ها: در دو گروه تجربی، حس وضعیت مفصل مچ پا در زاویه 10 درجه دورسی فلکشن و 20 درجه پلانتار فلکشن، و میزان ترس از سقوط بعد از اعمال مداخله بهبود معنیداری پیدا کرد (به ترتیب 004/0=p، 002/0=p و 005/0=p)، این تغییرات در هر دو گروه مشابه بود. گروه کنترل در فاکتورهای فوق تغییر معنیداری نشان نداد. نتیجه گیری: انجام تمرینات حرکتیـرایانهای و تمرینات تعادلی ضد سقوط در بهبود حس وضعیت مچ پای سالمندان مؤثرند اما هیچ یک نسبت به دیگری برتری ندارد.
تمرینات ضد سقوط
تمرینات حرکتی-رایانهای
حس وضعیت مفصل مچ پا
ترس از سقوط
سالمندان
2021
03
21
72
84
https://chj.rums.ac.ir/article_132535_51fdf0b6efd339dc31ec21bf526d083e.pdf