مقدمه: کنترل وضعیت بدنی نقش مهمی در فعالیت‌های روزمره کودکان کمتوان ذهنی دارد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 دانش‌آموز پسر کمتوان ذهنی، آزمودنیها در سه گروه 15 نفره کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته قرار گرفتند. گروه‌های تجربی 8 هفته و هفته‌ای سه بار تمرینات ثبات مرکزی و یا زنجیره حرکتی بسته را انجام دادند. در پیشآزمون و پسآزمون از تست شارپند رومبرگ (Sharpened Romberg) با چشمان باز و بسته برای اندازه‌گیری تعادل ایستای (کنترل وضعیت بدنی) سه گروه استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: در آزمون تعادل ایستا با چشم باز بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (005/0p=) و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (007/0p=) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ اما بین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (910/0p=) تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. در آزمون تعادل ایستا با چشم‌بسته نیز بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (001/0p=) و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (002/0p=) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ اما بین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (420/0p=) تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد.
نتیجه گیری: تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تعادل ایستای دانش‌آموزان کمتوان ذهنی را بهبود می‌بخشند و از این تمرینات می‌توان برای بهبود کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی استفاده کرد.
Comparing the effect of Core Stability Trainings and Closed Kinetic Chain Trainings on the Postural Control of Mentally Retarded Students
نویسندگان [English]
A Yalfani؛ B Gholami Borujeni؛ L Ahmadnezhad
چکیده [English]
Introduction: Postural Control has important role in the daily activities of mentally retarded children. The purpose of this study was Comparing the effect of Core Stabilization Trainings and closed kinetic chain trainings on the Postural Control of mentally retarded students.
Materials and Methods: In this case-control study, 45 male mentally retarded students in three groups of Control, Core Stability and closed kinetic chain with 15 people participated. TRN groups performed core stabilization trainings and closed kinetic chain trainings for 8 weeks and three times per week. The pre-test and post-test of Sharpened Romberg test was done for measuring static balance of three groups. ANOVA test used to analyze the data (p≤0.05).
Result: Static balance with opened eye results showed significant differences in mean Core Stability and CTL groups (p=0.005) and closed kinetic chain and CTL groups (p=0.007) but showed insignificant differences in mean Core Stability and closed kinetic chain groups (p=0.910). Static balance with closed eye results showed significant differences in mean Core Stability and CTL groups (p≤0.000) and closed kinetic chain and CTL groups (p=0.002) but showed insignificant differences in mean Core Stability and closed kinetic chain groups (p=0.420).
Conclusion: Core stabilization training program and closed kinetic chain training program improve static balance of mentally retarded students and can be used for improving postural control of mentally retarded students.
کلیدواژه ها [English]
Mental Retardation, core stability, Closed kinetic chain, Postural Control
مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی
علی یلفانی[1]، بهنام غلامی بروجنی[2]*، لیلا احمدنژاد[3]
تاریخ دریافت: 21/11/1394 تاریخ پذیرش: 28/6/1395
خلاصه
مقدمه: کنترل وضعیت بدنی نقش مهمی در فعالیت‌های روزمره کودکان کمتوان ذهنی دارد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی بود.
مواد و روش‌ها: در یک مطالعه نیمه تجربی بر روی 45 دانش‌آموز پسر کمتوان ذهنی، آزمودنیها در سه گروه 15 نفره کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته قرار گرفتند. گروه‌های تجربی 8 هفته و هفته‌ای سه بار تمرینات ثبات مرکزی و یا زنجیره حرکتی بسته را انجام دادند. در پیشآزمون و پسآزمون از تست شارپند رومبرگ (SharpenedRomberg) با چشمان باز و بسته برای اندازه‌گیری تعادل ایستای (کنترل وضعیت بدنی) سه گروه استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه برای تجزیه و تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: در آزمون تعادل ایستا با چشم باز بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (005/0p=) و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (007/0p=) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ اما بین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (910/0p=) تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد. در آزمون تعادل ایستا با چشم‌بسته نیز بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل (001/0p=) و زنجیره حرکتی بسته و کنترل (002/0p=) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد؛ اما بین گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (420/0p=) تفاوت معنی‌دار مشاهده نشد.
نتیجهگیری: تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تعادل ایستای دانش‌آموزان کمتوان ذهنی را بهبود می‌بخشند و از این تمرینات می‌توان برای بهبود کنترل وضعیت بدنی دانش‌آموزان کمتوان ذهنی استفاده کرد.
کمتوان ذهنی به کسانی گفته میشود که در آنها عملکرد کلی ذهن به طور مشخصی پایین‌تر از حد متوسط باشد و مهم‌ترین معیار برای تعیین این افراد عامل هوش می‌باشد]1[. عوامل زیادی سبب بروز کمتوان ذهنی میگردد که شامل: علل قبل از تولد، خطرات زمان تولد و علل بعد از تولد می‌باشند، در یک تقسیم‌بندی که برای این افراد انجام داده‌اند این افراد شامل: گروه آموزشپذیر با بهره هوشی (75-50)، گروه تربیت‌پذیر (49-30) و گروه وابسته (پایین‌تر از 29) هستند]1[. مطالعات نشان داده‌اند افراد کمتوان ذهنی در مقایسه با افراد طبیعی با مشکلاتی در توانایی حرکتی مانند نوشتن، کشیدن نقاشی، گرفتن اشیاء، تفریح کردن و بازی‌هایی نظیر دویدن، پریدن، لی‌لی کردن، پرتاب کردن همراه با تعادل، جهت‌گیری فضا و زمان، حرکات جانبی، فعالیت‌های بدنی و حتی فعالیت‌های روزانه مواجه هستند. رشد حرکتی این کودکان دارای محدودیت است که آنها را از بسیاری از شرایط در فعالیت‌های زندگی محدود میکند ]2،1[. یکی از متغیرهای که نیاز به تجزیه و تحلیل دارد تعادل است که نیازمند دریافت اطلاعات از سیستم بینایی، حسی پیکری و درون دادهای وستیبولار و همچنین یکپارچه‌سازی این داده‌ها با توجه به شرایط فرد با محیط است و نقص در تعادل احتمالاً منجر به تأخیر در رشد حرکتی
میشود. زیرا کنترل وضعیت بدنی به طور عمومی یک پیش‌شرط برای رشد مهارتهای حرکتی در نظر گرفته میشود]2[.
تعادل، یک مهارت حرکتی پیچیده است که پویایی بدن را در پیشگیری از سقوط توصیف میکند. از نظر فیزیولوژیکی، تعادل تعامل میان سطوح مختلف سازوکارهای کنترل تعادل و از نظر بیومکانیکی به عنوان توانایی حفظ یا برگشت مرکز ثقل بدن در محدوده پایداری که به وسیله سطح اتکا تعین
میگردد تعریف میشود]3[. ثبات ستون فقرات و به خصوص ناحیه کمر- لگن- ران که به عنوان ناحیه مرکز بدن شناخته میشود. با توجه به اینکه موقعیت آناتومیکی مرکز ثقل در این ناحیه واقع شده است ثبات مرکزی (Corestability) اهمیت زیادی دارد]4[.
مطالعات نقش ثبات مرکزی را بر اجرا و عملکرد ورزشی و همین‌طور پیشگیری از آسیب نشان داده‌اند. در تحقیقی که توسط Eric و johonson صورت گرفت اثر تمرینات پیلاتس که اساس این تمرینات بر تقویت عضلات تنه به خصوص ناحیه کمری و لگنی است بر تعادل افراد سالم بررسی شد. نتایج نشاندهنده این موضوع بود که این تمرینات باعث افزایش تعادل می‌شوند]5[. نتایج مطالعه Hessari و همکاران که اثر 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل دانش‌آموزان ناشنوا را بررسی کردند، نشان داد که تعادل این افراد در چهار جهت (داخلی، داخلی خلفی، خلفی، خلفی خارجی) افزایش معنی‌داری داشته است]6[. تمرین زنجیره حرکتی بسته تمرینی است که در آن بخش دیستال اندام ثابت است مثلاً زمانی که کف پا روی زمین قرار دارد یا با تجهیزات تمرینی در تماس است با ثابت شدن بخش دیستال ایجاد مقاومت هم در بخش دیستال و هم پروگزیمال نیاز است به همین خاطر این تمرینات برای تولید نیرو برتر هستند و انجام این تمرینات در اندام تحتانی باعث کاهش نیروهای برشی در مفاصل که عامل آسیب‌های مفصلی هستند می‌شوند]7[. تحقیقات متعددی به بررسی تأثیر تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر قدرت اندام تحتانی و درمان آسیب‌های زانو پرداخته‌اند اما پژوهش‌های اندکی تأثیر این تمرینات را بر تعادل بررسی کرده‌اند]8[. Yoo و همکاران در تحقیقی به این نتیجه رسیدند که تمرینات زنجیره حرکتی بسته باعث بهبود تعادل شد اما در تمرینات زنجیره حرکتی باز میزان بهبود معنی‌دار نبود[8]. همچنین در پژوهشی که Carmeli و همکاران در آن به بررسی تأثیر آموزش پیاده‌روی با تردمیل بر قدرت پاها و تعادل افراد کمتوان ذهنی با سندرم داون پرداختند و اساس تمرینات روی تردمیل تحمل وزن و زنجیره حرکتی بسته بوده است افزایش قابلتوجهی در قدرت ایزوکنیتیکی پاها و همچنین تعادل این افراد مشاهده شد]9[.
با توجه به توسعه روزافزون ورزش معلولین و به‌ویژه افراد کمتوان ذهنی که به عنوان بخشی مهمی از افراد فعال جامعه محسوب می‌شوند و همچنین کنترل وضعیت بدنی که نقش مهمی در فعالیت‌های روزمره این افراد دارد لازم است مطالعات جدی در مورد تعادل افراد کمتوان ذهنی انجام شود. بر اساس مرور پیشینه تحقیق، مطالعه‌ای که به مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی افراد کمتوان ذهنی پرداخته باشد یافت نشد. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته بر کنترل وضعیت بدنی افراد کمتوان ذهنی انجام شد.
مواد و روش‌ها
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است که به صورت طرح تحقیقی سه گروهی با پیشآزمون و پسآزمون اجرا شد. جامعه پژوهش شامل دانش‌آموزان پسر کمتوان ذهنی
آموزشپذیر شهرستان شهرکرد بوده که برای تعیین حداقل تعداد نمونه برای این پژوهش از نرمافزار آماری برآورد حجم نمونه (G*POWER)، برای توان آزمونی 80/0، اندازه اثر 80/0 و سطح معنی‌داری 05/0، تعداد حداقل 30 نفر در مجموع 3 گروه تعیین گردید [10]، بنابراین، 45 نفر از دانش‌آموزان پسر مدراس استثنایی (کم‌توانان ذهنی
آموزشپذیر) شهرستان شهرکرد با بهره هوشی (75-50) که بهره هوش توسط آزمون وکسلر گرفته شد به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و پس از همتا سازی افراد بر اساس سن، قد و وزن به صورت تصادفی در سه گروه ثبات مرکزی، زنجیره حرکتی بسته و کنترل قرار گرفتند. این مطالعه از فروردین تا خرداد سال 1393 در شهرستان شهرکرد انجام شد.
فرم رضایتنامه و اطلاعات مربوط به سلامت پزشکی بوسیله هر یک از آزمودنیها با کمک والدین آنها تکمیل شد که طبق این پرسشنامه افرادی که ویژگیهایی مثل آسیب دیدگی اندام تحتانی، بیماری‌های قلبی و سابقه سایر بیماری‌های خاص داشتند از تحقیق خارج شدند.
برای اجرای آزمون‌ها، آزمودنیها به مدت 5 دقیقه مرحله گرم کردن و حرکات کششی را انجام می‌دادند. پس از مرحله گرم کردن آزمودنیها، برای اندازه‌گیری تعادل ایستا از تست شارپند رومبرگ یک طرفه که با چشمان باز و بسته انجام میشود استفاده شد]11[. روش اجرای آزمون به این صورت است که آزمودنی روی پای برتر قرار می‌گیرد و پای دیگر را از زمین بلند کرده، دست‌ها باید روی کمر قرار بگیرند. زمانی را که هر آزمودنی قادر است این حالت را با چشم باز و بسته حفظ نماید امتیاز او محسوب میشود. آزمودنیها با چشمان باز و بسته این تست را سه بار انجام دادند و میانگین این سه تست به عنوان رکورد آنها در نظر گرفته شد. در این تست حداقل نمره 5 ثانیه برای هر دو تست با چشم باز و بسته تعیین شده و افرادی که نتوانند این تست را با چشم باز و بسته 5 ثانیه انجام دهند در خطر افتادن قرار دارند]11[. سپس آزمودنیهای گروه ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تمرینات مربوط به خود را به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و به صورت یک روز در میان انجام دادند. برای گروه ثبات مرکزی تمرینات براساس تمرینات ثبات مرکزی پیشنهاد شده توسط Jeffreys]12[ ارائه شده و شامل 3 سطح است. تمرینات از سطح 1 شروع شدند که شامل انقباضات ایستا در یک وضعیت ثابت، تمرینات سطح 2 شامل انقباضات ایستا در یک محیط بی‌ثبات و در نهایت، تمرینات سطح 3 شامل حرکات پویا در یک محیط بی‌ثبات بودند. تمرینات زنجیره حرکتی بسته شامل اسکات کم دامنه (Minisquat)، لغزش‌های روی دیوار (Wallslides)، تمرین لانگ (lunge)، پرس پا (Legpress)، بالا رفتن جانبی و رو به جلو از پله (Stepupsforwardandlateral) و باز شدن انتهایی زانو با استفاده از طناب الاستیکی بودند. سطح فعالیت‌های روزانه تمام آزمودنیها در گروه‌های تجربی و کنترل یکسان بوده است به همین دلیل از گروه کنترل به منظور کنترل اثر احتمالی تمرینات و فعالیت‌های روزانه بر تعادل آزمودنیها استفاده شد. پس از 8 هفته تمرین، پسآزمون در شرایط مشابه پیشآزمون انجام شد.
میانگین و انحراف استاندارد با استفاده از آمار توصیفی محاسبه شدند. برای تعیین تفاوت‌های بین گروهی تمرینات ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی LSD (LeastSignificantDifference) یا حداقل تفاوت معنی‌دار استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرمافزار SPSS (نسخه 20) انجام شد. نتایج به دست آمده در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 بررسی شدند.
جدول 1 - میانگین و انحراف معیار قد، وزن و سن آزمودنیها در سه گروه
گروه‌های آزمودنی
وزن (کیلوگرم)
قد (سانتیمتر)
سن (سال)
گروه ثبات مرکزی
18/6±18/41
22/6±151
41/2±31/11
گروه زنجیره حرکتی بسته
08/7±12/42
02/7±150
25/2±53/11
گروه کنترل
13/5±26/35
51/7±148
11/3±23/11
سطح معنی‌داری
13/0
41/0
52/0
جدول 2 نشان دهنده این است که بین پسآزمون سه گروه کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تفاوت معنی‌داری وجود دارد. بنایراین برای تعیین تفاوت بین جفت گروه‌ها لازم است آزمون تعقیبی انجام داده شود.
جدول 2 -نتایج آزمون تحلیل واریانس در کنترل وضعیت بدنی با چشم باز در سه گروه در افراد کمتوان ذهنی
با توجه به جدول 3 نتایج آزمون مقایسه چندگانه (LSD) نشان میدهد که در کنترل وضعیت بدنی با چشم باز پسآزمون در سه گروه، بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل و همچنین گروه‌های زنجیره حرکتی بسته و کنترل اختلاف معنی‌داری وجود دارد اما بین کنترل وضعیت بدنی با چشمان باز گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بنابراین مشخص میشود که هر دو برنامه تمرینی باعث بهبود کنترل وضعیت بدنی با چشم باز شده‌اند.
جدول 3- مقایسه چند گانه (LSD) کنترل وضعیت بدنی با چشم باز سه گروه در پیشآزمون و پسآزمون
گروه
گروه ثبات مرکزی (p)
گروه زنجیره حرکتی بسته (p)
گروه کنترل (p)
گروه ثبات مرکزی
910/0
005/0
گروه زنجیره حرکتی بسته
007/0
جدول 4 نشان داد که بین پسآزمون سه گروه کنترل، ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تفاوت معنی‌داری وجود دارد. بنایراین برای تعیین تفاوت بین جفت گروه‌ها لازم است آزمون تعقیبی انجام داده شود.
جدول 4- نتایج آزمون تحلیل واریانس در کنترل وضعیت بدنی با چشم‌بسته در سه گروه
سطح معنی‌داری (P)
آماره آزمون (F)
میانگین مجذورات
درجه آزادی
مربع مجذورات
منبع تغییرات
000/0
997/9
022/18
2
044/36
بین گروهی
808/1
42
887/75
درون گروهی
44
911/111
مجموع
با توجه به جدول 5 نتایج آزمون مقایسه چندگانه (LSD) نشان میدهد که در کنترل وضعیت بدنی با چشم‌بسته پسآزمون در سه گروه، بین گروه‌های ثبات مرکزی و کنترل و همچنین گروه‌های زنجیره حرکتی بسته و کنترل اختلاف معنی‌داری وجود دارد اما بین کنترل وضعیت بدنی با چشمان بسته گروه‌های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بنابراین مشخص میشود که هر دو برنامه تمرینی باعث بهبود کنترل وضعیت بدنی با چشم بسته شده‌اند.
جدول 5- مقایسه چند گانه (LSD) کنترل وضعیت بدنی با چشم‌بسته سه گروه در پیشآزمون و پسآزمون
در این مورد تحقیق حاضر با برخی پژوهش‌ها همخوانی دارد که در زیر آنها اشاره میشود: Ahmadi و همکاران به بررسی اثر 6 هفته تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل افراد کم توان ذهنی پرداخته و برای ارزیابی تعادل از آزمون تعادلی ستاره یا StarExcursionBalanceTest(SEBT) استفاده شد که گروه تجربی 6 هفته و 3 جلسه در هفته تمرین انجام دادند و نتایج نشان داد که این تمرینات باعث بهبود تعادل افراد کمتوان ذهنی شده است که این اختلاف معنی‌دار در جهت‌های (خلفی خارجی و خلفی داخلی) بوده است اما در جهت‌های جلو اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد]1[. نتایج مطالعه Aggarwal و همکاران افزایش تعادل ایستا را به دنبال تمرینات ثبات مرکزی بر روی 40 فرد فعال شرکتکننده در فعالیت‌های تفریحی نشان داد]13[. Craps و همکاران گزارش کردند که 20 جلسه برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل ایستا اثر معنی‌داری دارد]14[. همچنین Granacher و همکاران نشان دادند تعادل پویا به دنبال 9 هفته تمرین ثبات مرکزی افزایش یافت]15[. و Anoop و همکاران گزارش کردند یک دوره برنامه تمرین ثبات مرکزی اثر معنی‌داری بر روی تعادل پویا دارد]16[. Sekendiz و همکاران افزایش تعادل را به دنبال 12 هفته تمرین ثبات مرکزی گزارش کردند]17[. Kahle و Gribble گزارش کردند تمرین ثبات مرکزی تأثیر معنی‌داری بر روی تعادل پویا دارد]18[. Petrofsky و همکاران نشان دادند تعادل سالمندان که بوسیله سکوی تعادل ارزیابی شد، بعد از 4 هفته برنامه تمرینی تقویت عضلات تنه بهبود معنی‌داری داشته است]19[. Samson و Sandry گزارش کردند تمرینات ثبات مرکزی به مدت 5 هفته اثر معنی‌داری بر تعادل تنیس بازان دارد]20[.
اما این پژوهش با تحقیق Clary و همکاران گزارش کردند 13 هفته تمرینات قویسازی عضلات ناحیه مرکزی بر تعادل اثر معنی داری ندارد]21[ و با مطالعه Pigaro و همکاران که گزارش کردند تمرینات ثبات مرکزی در مقایسه با تمرینات تعادلی بر روی تعادل در 39 آزمودنی که در 4 گروه تمرینی قرار گرفته بودند و به مدت 4 هفته تمرین می کردند اثر کمتری دارد]22[ همچنین با پژوهش Hessو Swaney که گزارش کردند 9 هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل شناگرها که بوسیله سیستم ثبات بایودوکس اندازه‌گیری شد اثر معنی‌داری ندارد]23[، ناهمخوان است. ماهیت برنامه تمرینی ثبات مرکزی در تحقیقات انجام شده یکسان است، اما اینکه نتایج این تحقیق با نتایج تحقیقات مذکور مغایرت دارد، به دلیل تفاوت متغیرهایی مانند روش ارزیابی، سن و میزان فعالیت است. دلیل دیگر این است که در پژوهش‌های مذکور اغلب افراد سالم مورد بررسی قرار گرفته‌اند که این افراد کمتر دارای اختلال در تعادل هستند. در تحقیق Pigaro و همکاران 39 آزمودنی سالم و جوان در چهار گروه تمرینی (ثبات مرکزی، تعادلی، ترکیب تعادلی ــ ثبات مرکزی و کنترل) قرار گرفتند]22[. Hessو Swaney از آزمودنیهای سالم و جوان برای گروه کنترل و از شناگرهای جوان برای گروه تجربی استفاده کردند و تعادل در تحقیق آنها بوسیله سیستم ثبات بایودوکس ارزیابی شده بود]23[. علاوه بر این، برخلاف تحقیق حاضر که در آن تعادل بوسیله یک آزمون عملکردی ارزیابی شده، در بسیاری از تحقیقات مذکور، تعادل بوسیله روش‌های آزمایشگاهی ارزیابی گردیده است.
در مورد تأثیر تمرینات زنجیره حرکتی بسته بر تعادل نتایج تحقیق نشان میدهد که تمرینات زنجیره حرکتی بسته باعث بهبود تعادل ایستا در دانش‌آموزان کمتوان ذهنی شده است. این بهبود احتمالاً بر اثر افزایش قدرت و استقامت عضلانی در ناحیه دیستال و پروگزیمال اندام تحتانی و همچنین افزایش قدرت عضلات اطراف مفاصل زانو و مچ پا و افزایش حس عمقی مفاصل و ورودی‌های حسی مربوط به تعادل بوده است.
تحقیق حاضر با تحقیق Kwon و همکاران که نشان دادند تمرینات زنجیره حرکتی بسته باعث بهبود تعادل شد اما در تمرینات زنجیره حرکتی باز میزان بهبود معنی‌دار نبود و همچنین فعالیت عصبی عضلانی گروه‌های عضلانی مختلف و همچنین حس عمقی بازخورد از کف پا در تمرینات زنجیره حرکتی بسته نسبت به زنجیره حرکتی باز بهبود یافته‌اند]9[، همخوانی دارد و نیز با پژوهشی که Carmeli و همکاران در آن به بررسی تأثیر آموزش پیاده‌روی با تردمیل بر قدرت پاها و تعادل پویای افراد کمتوان ذهنی با سندرم داون پرداختند و اساس تمرینات روی تردمیل تحمل وزن و زنجیره حرکتی بسته بوده است و افزایش قابلتوجهی در قدرت ایزوکنیتیکی پاها و همچنین تعادل پویای این افراد مشاهده شد]9[ همسو است. همچنین با تحقیقی که توسط Kavist و Gillquist انجام شد و به این نتیجه رسیدند که سستی قدامی زانو که با تعادل رابطه مستقیم دارد پس از پارگی ACL در تمرینات زنجیره حرکتی بسته کنترل میشود اما در تمرینات زنجیره حرکتی باز چنین چیزی مشاهده نشده است]24[، همخوانی دارد؛ و اما با تحقیقی که توسط Dannelly و همکاران انجام شد و در آن به بررسی اثر تمرینات مقاومتی در زنجیره حرکتی بسته بر تعادل با استفاده از تست ستاره پرداخته بودند و افزایش معنی‌داری در تعادل افراد مشاهده نشد]25[ همخوانی ندارد. تفاوت نتایج تحقیق حاضر با تحقیق Dannelly و همکاران ]25[ تفاوت در نحوه اندازه‌گیری تعادل بوده است. تست ستاره بیشتر تمرکز بر کشش اندام تحتانی داشته است؛ و دلیل دیگری که این پژوهش با پژوهش حاضر مطابقت ندارد استفاده از برنامه تمرینی متفاوت و همچنین جامعه پژوهشی متفاوت (زنان سالم) با پژوهش حاضر بوده است.
نتیجهگیری: در مجموع این نتیجه استنباط میشود که هر دو شیوه تمرینی باعث بهبود کنترل وضعیت بدنی شده‌اند و می‌توان از این تمرین‌ها برای بهبود کنترل وضعیت بدنی در توانبخشی این افراد استفاده کرد.
تعارض منافع
در این پژوهش هیچ‌گونه تعارض منافعی توسط نویسندگان گزارش نشده است.
سهم نویسندگان
امور مربـوط بـه اجـرای پـژوهش، گرداوری داده‌ها، تجزیـه و تحلیل داده‌ها و نگارش مقاله بر عهده بهنام غلامی بروجنی بوده و علی یلفانی و لیلا احمد نژاد نظارت و راهنمـایی فرآینـد انجـام پـژوهش و اصلاحات مقاله را بر عهده داشتند.
تشکر و قدردانی
بدین وسیله نویسندگان مقاله از کلیه دانش‌آموزان و والدین آنها که نهایت همکاری را داشته‌اند تقدیر و تشکر می‌نمایند.
References
Ahmadi R, Hasan D, Hosin BA. The effect of 6 weeks core stabilization training program on the balance in mentally retarded students. Medicina Sportiva: Journal of Romanian Sports Medicine Society. 2012;8(4):2003-8.
Gorla JI, Leonardo T, Paulo F. Performance of balance beam task of KTK by people with intellectual disability. J of Artigo 2010:101-11
Olmsted LC, Carcia CR, Hertel J, Shultz SJ. Efficacy of the star excursion balance tests in detecting reach deficits in subjects with chronic ankle instability. Journal of athletic training 2002;37(4):501-6.
Hessari FF, Norasteh AA, Daneshmandi H, Ortakand SM. The effect of 8 weeks core stabilization training program on balance in deaf students 2011; 15 (2): 56-61.
Balci P, Tunay VB, Baltaci G, Atay AO. [The effects of two different closed kinetic chain exercises on muscle strength and proprioception in patients with patellofemoral pain syndrome]. Acta orthopaedica et traumatologica turcica 2008;43(5):419-25.
Kwon YJ, Park SJ, Jefferson J, Kim K. The effect of open and closed kinetic chain exercises on dynamic balance ability of normal healthy adults. Journal of physical therapy science 2013;25(6):671-4.
Carmeli E, Kessel S, Coleman R, Ayalon M. Effects of a treadmill walking program on muscle strength and balance in elderly people with Down syndrome. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences 2002;57(2):M106-M10.
Faul F, Erdfelder E, Lang A-G, Buchner A. G* Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior research methods 2007;39(2):175-91.
Yim-Chiplis PK, Talbot LA. Defining and measuring balance in adults. Biological research for nursing 2000;1(4):321-31.
Jeffreys I. Developing a Progressive Core Stability Program. Strength & Conditioning Journal 2002;24(5):65-6.
Aggarwal A, Kumar S, Kalpana Z, Jitender M, Sharma V. The relationship between core stability performance and the lower extremities static balance performance in recreationally active individuals. Nigerian Journal of Medical Rehabilitation 2012;15(1 and 2):11-6.
Carpes FP, Reinehr FB, Mota CB. Effects of a program for trunk strength and stability on pain, low back and pelvis kinematics, and body balance: a pilot study. Journal of Bodywork and Movement Therapies 2008;12(1):22-30.
Sekendiz B, Cug M, Korkusuz F. Effects of Swiss-ball core strength training on strength, endurance, flexibility, and balance in sedentary women. The Journal of Strength & Conditioning Research 2010;24(11):3032-40.
Kahle NL, Gribble PA. Core stability training in dynamic balance testing among young, healthy adults. Athletic Training and Sports Health Care 2009;1(2):65-73.
Petrofsky J, Cuneom S, Dial R, Ashley K, Jenifer H. Core strength training and balance in the geriatric population. the journal of applied research 2005; 5 (3): 423-33.
Samson KM, Sandrey MA, Hetrick A. A core stabilization training program for tennis athletes. Athletic Therapy Today 2007;12(3):41-6.
Clary S, Barnes C, Bemben D, Knehans A, Bemben M. Effects of ballates, step aerobics, and walking on balance in women aged 50-75 years J Sports Sci Med 2006;5(3):390-9.
Piegaro AB. (dissertation). The Comparative Effects of Four-week Core Stabilization&balance-training Programs on Semidynamic & Dynamic Balance. Morgantown WV: West Virginia University; 2003: 56-61.
Swaney M, Hess R. The effects of core stabilization on balance and posture in female collegiate swimmers. J Athl Train S 2003; 38:95.
Kvist J, Gillquist J. Sagittal plane knee translation and electromyographic activity during closed and open kinetic chain exercises in anterior cruciate ligament-deficient patients and control subjects. The American journal of sports medicine 2001;29(1):72-82.
Dannelly BD, Otey SC, Croy T, Harrison B, Rynders CA, Hertel JN, et al. The effectiveness of traditional and sling exercise strength training in women. The Journal of Strength & Conditioning Research 2011;25(2):464-71.
Comparing the effect of Core Stability Trainings and Closed Kinetic Chain Trainings on the Postural Control of Mentally Retarded Students
Yalfani A1, Gholami Borujeni B2, Ahmadnezhad L 3
1-Associate professor of sports Rehabilitation, Bu-Ali Sina University, Hamadan, Iran
2-PhD student of sports injury and corrective exercises, Bu-Ali Sina University, Hamadan, Iran. (Corresponding Author) Email: behnamgholami11@yahoo.com, Tel: 09139777107
3-PhD student of sports injury and corrective exercises, Bu-Ali Sina University, Hamadan, Iran.
Received: 12 February 2016 Accepted: 18 September 2016
Introduction: Postural Control has important role in the daily activities of mentally retarded children. The purpose of this study was Comparing the effect of Core Stabilization Trainings and closed kinetic chain trainings on the Postural Control of mentally retarded students.
Materials and Methods: In this case-control study, 45 male mentally retarded students in three groups of Control, Core Stability and closed kinetic chain with 15 people participated. TRN groups performed core stabilization trainings and closed kinetic chain trainings for 8 weeks and three times per week. The pre-test and post-test of Sharpened Romberg test was done for measuring static balance of three groups. ANOVA test used to analyze the data (p≤0.05).
Result: Static balance with opened eye results showed significant differences in mean Core Stability and CTL groups (p=0.005) and closed kinetic chain and CTL groups (p=0.007) but showed insignificant differences in mean Core Stability and closed kinetic chain groups (p=0.910). Static balance with closed eye results showed significant differences in mean Core Stability and CTL groups (p≤0.000) and closed kinetic chain and CTL groups (p=0.002) but showed insignificant differences in mean Core Stability and closed kinetic chain groups (p=0.420).
Conclusion: Core stabilization training program and closed kinetic chain training program improve static balance of mentally retarded students and can be used for improving postural control of mentally retarded students.
Keywords: Mental Retardation, Core Stability, Closed kinetic chain, Postural Control
Please cite this article as follows:
Yalfani A, Gholami Borujeni B, Ahmadnezhad L . Comparing the effect of Core Stability Trainings and Closed Kinetic Chain Trainings on the Postural Control of Mentally Retarded Students. Community Health journal 2016; 10(2): 33-41
Funding: No grant has supported the present study.
Conflict of interest: The authors declare no conflict of interest.
Ethical approval: The ethical committee of Bu-Ali Sina University approved the study.
[1]- دانشیار توانبخشی ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
[2]- دانشجوی دکترای آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران (نویسنده مسئول)
ابتدای صفحه