تأثیر آموزش خود نظارتی بر پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان نارساخوان

نویسندگان

1 دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران‌

2 دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: کودکان نارساخوان، با وجود اینکه در اکثر مواقع از هوش طبیعی بسیاری برخوردارند، نمی­توانند پیشرفت تحصیلی مطلوبی داشته باشند و به سختی به تحصیل ادامه می­دهند و یا اغلب ترک تحصیل می­کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش خودنظارتی بر پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان دچار اختلال نارساخوانی انجام شد.

مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری است.آزمودنی‌های پژوهش شامل 32 نفر از دانش­آموزان پسر نارساخوان مقطع ابتدایی در شهرستان جوانرود بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌صورت دو گروه 8 نفره  به مدت ده جلسه 50 دقیقه‌ای (هفته‌ای دو روز) آموزش خودنظارتی را دریافت کردند. نمرات امتحانی دروس اصلی (علوم، ریاضی، فارسی و املاء) به‌عنوان معیار سنجش پیشرفت تحصیلی مورد استفاده قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون اندازه­گیری مکرر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد در پیش­آزمون تفاوت معنی­داری بین گروه آزمایش و کنترل وجود نداشته اما پس از آموزش به گروه آزمایش، نمرات این دانش­آموزان در پس­آزمون و پیگیری معنی­دار بوده (001/0>p)  به این معنی که نمرات درسی آنها افزایش پیدا کرده است.

نتیجه‌گیری: برنامه خود نظارتی تأثیر مثبتی در بهبود پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان نارساخوان داشته است، پژوهش حاضر کاربردهایی برای والدین، روان­شناسان، معلمان، مربیان مدارس و متخصصان دانش­ آموزان مبتلا به اختلال نارساخوانی دارد که می‌توانند از این راهبردها برای بهبود پیشرفت تحصیلی استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effect of Self-monitoring Training on the Aacademic Achievement of the Students with Dyslexia

نویسندگان [English]

  • Z Kanani 1
  • N , Adibsereshki 2
  • H Haghgoo 2
  • P Rezasoltani 2
1
2
چکیده [English]

Introduction: Dyslexic children, despite having normal intelligence, cannot achieve desirable academic achievement. For some of them continuing education is difficult and occationally drop out of school. The purpose of this study was to determine the Effect of self-monitoring training on academic achievement of students with dyslexia.

Material and Methods: This quasi-experimental study with pre-test, post-test included 32 elementary male dyslexic students at Javanrood citywich were randomly placed in two groups of control and experimental The experimental group had 10 sessions of 50-minutes trainings  two days a week. The grades of science, mathematics, Persian, and spelling in the pre-test, post- test and follow-up, were used as the criterion for measuring the academic achievement of students and the data were then analyzed by repeated measures.

Results: Findings indicated that there was not a Significant difference between the experimental and control groups in the pre-test but there were significant differences between pre-test, post-test and pre-test, follow up(p

کلیدواژه‌ها [English]

  • dyslexia
  • self-monitoring
  • academic achievement